Zezwolenie na pracę typ S – Zezwolenie na pracę sezonową

Zezwolenie na pracę sezonową cudzoziemca (inaczej: zezwolenie typu S) jest wydawane na wniosek pracodawcy. Uzyskuje się w powiatowym urzędzie pracy, właściwym ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania pracodawcy.

Praca sezonowa to praca wykonywana przez okres nie dłuższy niż 9 miesięcy w roku kalendarzowym. Praca musi być wykonywana w sektorach: rolnictwo, ogrodnictwo, turystyka, w ramach działalności uznanych za sezonowe, określonych w rozporządzeniu wykonawczym (D.U. 2018 poz. 1749) Ministra Rodziny Pracy i Polityki Społecznej w sprawie podklas działalności według klasyfikacji PKD, w których wydawane są zezwolenia na pracę sezonową cudzoziemców.

Jeżeli zezwolenie typu S dotyczy obywatela innego kraju niż Armenia, Białoruś, Gruzja, Mołdawia, Rosja lub Ukraina, do wniosku należy dołączyć informację starosty, właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy lub o negatywnym wyniku rekrutacji organizowanej dla pracodawcy.

Zezwolenie sezonowe wydaje się, jeżeli wysokość wynagrodzenia, która będzie określona w umowie z cudzoziemcem, nie będzie niższa od wynagrodzenia pracowników wykonujących w tym samym wymiarze czasu pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku oraz cudzoziemiec ma być zatrudniony w celu wykonywania pracy sezonowej.

Procedura postępowania różni się w zależności od tego, czy cudzoziemiec jest już w Polsce i posiada tytuł pobytowy umożliwiający wykonywanie pracy w Polsce, czy dopiero będzie ubiegał się o wjazd do Polski w celu wykonywania pracy sezonowej.

Zezwolenie na pracę sezonową

Zezwolenie typu S, gdy cudzoziemiec będzie starał się o wjazd do Polski w celu pracy sezonowej.

Właściwy starosta weryfikuje wniosek i wpisuje go do ewidencji w sprawie pracy sezonowej. Wydaje podmiotowi powierzającemu wykonywanie pracy cudzoziemcowi zaświadczenie o wpisie wniosku do ewidencji wniosków w sprawie pracy sezonowej.

Zaświadczenie to służy jako podstawa do wydania wizy w celu wykonywania pracy sezonowej (wiza D 05b). W przypadku, gdy cudzoziemiec wjeżdża w ruchu bezwizowym, służy jako potwierdzenie celu wjazdu na terytorium Polski.

Po przyjeździe cudzoziemca pracodawca informuje powiatowy urząd pracy o tym fakcie,  oraz przedstawia:

– kopię ważnego dokumentu uprawniającego cudzoziemca do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

– informację o adresie zakwaterowania cudzoziemca w okresie pobytu na terytorium RP.

Po spełnieniu ww. obowiązku starosta wydaje zezwolenie na pracę sezonową. Urząd wpisuje zezwolenie na pracę sezonową do ewidencji. Jednak postępowanie w tej sprawie urząd może umorzyć z mocy prawa.  Jeżeli pracodawca nie przedstawił kopii ważnego dokumentu uprawniającego cudzoziemca do pobytu na terytorium Polski:

– po upływie 120 dni od dnia rozpoczęcia pracy określonego we wpisie do ewidencji wniosków lub

– w dniu upływu terminu zakończenia pracy określonego we wpisie do ewidencji wniosków lub

– w dniu 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym cudzoziemiec miał wykonywać pracę.

Zezwolenie na pracę sezonową dla cudzoziemca posiadającego już tytuł pobytowy uprawniajacy do pracy w Polsce

Jeśli cudzoziemiec jest już w Polsce i posiada tytuł pobytowy umożliwiający wykonywanie pracy w Polsce. Naprzykład przebywa w ruchu bezwizowym, ale wjechał w innym celu niż praca sezonowa. Lub posiada właściwą wizę, kartę pobytu, stempel w paszporcie.  Zezwolenie na pracę sezonową w takim razie jest wydawane na okres legalnego pobytu. Jednak nie dłużej niż na 9 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego.  Praca na warunkach określonych we wniosku uważa się za legalną od dnia złożenia wniosku, do dnia doręczenia decyzji w sprawie. Nie dłużej niż przez okres 30 dni (dotyczy tylko cudzoziemców, którzy wjechali do Polski w innym celu niż praca sezonowa).

Odmowa w wydaniu zezwolenia na pracę typu S, między innymi może nastąpić, jeżeli z okoliczności wynika, że uzyskane zezwolenie może zostać wykorzystane niezgodnie z celem lub uzyskane jest dla pozoru. Dotyczy to sytuacji, gdy pracodawca nie dopełnia obowiązków związanych z prowadzeniem działalności lub powierzaniem pracy. W szczególności, m.in.: nie posiada środków na pokrycie zobowiązań wynikających z powierzenia pracy, nie prowadzi działalności uzasadniającej powierzenie pracy. Gdy zalega z odprowadzaniem składek na ubezpieczenie społeczne lub zalega z uiszczeniem podatków.

Inne artykuły